ေက်ာပိုးအိတ္

ညက တိတ္ဆိတ္လြန္းလွတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကုန္တင္ကားၾကီးေတြ ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့အသံရယ္ ၊ ပုစဥ္းရင္ကြဲသံေတြရယ္ ၊ ေတာေကာင္သံေတြရယ္မွအပ ညက ျငိမ္သက္ေနပါတယ္။

လူသားအားလံုးအိပ္ေမာက်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္သူက ကြ်န္မတစ္ေယာက္ဘဲ ရွိေနလိမ့္မယ္ထင္ပါရဲ ့။ လူေတြအားလံုးအပူအပင္မယ့္ အိပ္ေနခ်ိန္မွာ ဘာလို ့ကြ်န္မတစ္ေယာက္ထဲ အိပ္မေပ်ာ္ရတာလဲ။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ဒီညဟာ ရွည္လွ်ားလြန္းလွပါတယ္။

အိပ္ယာထက္မွာ ဘယ္လူးညာလွိမ့္ရင္းနဲ ့အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ေစခဲ့တယ္။ အိပ္ယာေဘးမွာေတာ့ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ ျမည္ေနတဲ့ နာရီသံကလဲ ညအေမွာင္ကိုတိုးေဖာက္ျပီး က်ယ္ေလာင္စြာ ေရႊ ့လွ်ားေနပါတယ္။ အိပ္ယာ၀င္ကာနီး ဘာမွမစားေတာ့ဘဲ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္လိုက္တဲ့ အရွိန္နဲ ့ ကြ်န္မဒီတစ္ညေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။

ကြ်န္မအိပ္ယာေဘးက နာရီကိုယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၂း၀၀ နာရီဘဲရွိေနေသးတယ္။ အိပ္မရမယ့္အတူတူ ျခံထဲဆင္းထိုင္တာဘဲေကာင္းပါတယ္ဆိုျပီး ကြ်န္မဒရင္းဘက္ ကိုယူျပီး ျခံထဲဆင္းလာခဲ့တယ္။

ျခံထဲမွာေတာ့ ရွည္လွ်ားေနတဲ့ ျမက္ရိုင္းပင္ၾကီးေတြက ေလယူရာယိမ္းႏြဲ ့ေနတယ္။ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ လမင္းၾကီးကလဲ ျပည့္ေနလိုက္တာ။ လရိပ္ေအာက္မွာ အရာအားလံုးဟာ ေအးခ်မ္း ေနတယ္။

ၾကယ္ေတြကလဲ ဒီညမွာ စံုလိုက္တာ။ ေဟာ ဟိုဘက္မွာ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ေတာင္ အျမီးေထာင္ေရာပါလား။ ျပီးေတာ့ ၁၀တန္းတုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္းၾကယ္ေလးေတြ။ ျပီးေတာ့ အမ်ိဳးအမည္ မသိတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြ။

တစ္ခါတစ္ရံ ေလႏုေအးေလးတိုက္ခတ္လာတယ္။ အဲဒိေလႏုေအးထဲမွာ ေတာပန္းေလးေတြရဲ ့ရနံ ့ေတြကလဲ ပါလာတယ္။ ကြ်န္မလဲ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ တိုးညွင္းစြာနဲ ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ညီးျပီး ေအးခ်မ္းေနခဲ့ တယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိတဲ့
ေတာျမိဳ ့ေလးဟာ လရိပ္ေအာက္မွာ လင္းလက္လို ့ေနပါတယ္။

ခဏၾကာေတာ့ ျမက္ရိုင္းပင္ေတြေပၚမွာ စိန္ပြင့္ေလးေတြ လင္းလက္လာတာ ေတြ ့လိုက္ရတယ္။ ကြ်န္မေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြပါလား။ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ပိုးစုန္းၾကဴးေတြက မ်ားမ်ားလာတယ္။ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြက ဘယ္ညာကခုန္ျပီး ကြ်န္မအနားယူရာ ေနရာအထိ တိုးလာၾကတယ္။

အို… လွလိုက္တာ။ ဒီလိုလွတဲ့ညေတြ ေန ့တိုင္းရွိေနမွာဘဲေနာ္။ ဒီအလွကို ကြ်န္မတို ့မထိေတြ ့ဘဲ
အိပ္စက္ျခင္းနဲ ့ အခ်ိန္ကုန္ေစခဲ့တာ ႏွေျမာစရာ။

ညကတစ္ေျဖးေျဖးနက္လာတယ္။ ကြ်န္မမွာ အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ ့ညိႈ ့ယူမႈအေပၚမွာ သာယာေနခဲ့တယ္။

အတန္ငယ္ေအးလာတာေၾကာင့္ အိမ္ထဲ၀င္ေတာ့မွဘဲလို ့ေတြးလိုက္မိျပီး ကြ်န္မဒရင္းဘက္ေပၚကေန ထမယ္အလုပ္မွာ မထင္မွတ္ဘဲ ေကာင္းကင္ကေန ၾကယ္တစ္လံုးေၾကြသြားတာ ေတြ ့လိုက္ရတယ္။

ၾကယ္ေၾကြျခင္းအေပၚမွာ လူေတြက ထင္ေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၾကတယ္။

တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ ၾကယ္ေၾကြတာ နတ္သက္ေၾကြတာတဲ့။ လူ ့ျပည္မွာ ျပန္ျပီး လူ၀င္စားဘို ့ ၾကယ္ေၾကြလာတာတဲ့။
တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ ၾကယ္ေၾကြတာကိုျမင္ရင္ ကံဆိုးတယ္တဲ့။
တစ္ခ်ိဳ ့ကလဲ ၾကယ္ေၾကြတာကိုျမင္ရင္ ဆုေတာင္းတဲ့ ျပည့္တယ္တဲ့ေလ။

သူ ့အယူအဆနဲ ့သူဘဲေပါ့။ ဒါဆို ကြ်န္မကေရာ ဘယ္လိုယူဆရမလဲ။ လူ၀င္စားတယ္လို ့ယူဆရမလား ။ ဟင့္အင္း။ ဒီလိုလဲမယူဆခ်င္ဘူး။ ဒါဆို ကံဆိုးတယ္ေပါ့။ ဒီလိုလဲ မေတြးခ်င္ဘူး။ ေဟာ ကြ်န္မေတြးမိတာ ေနာက္ဆံုးတစ္ခု။ ဆုေတာင္းျပည့္တယ္တဲ့။

ဒါဆိုရင္ ကြ်န္မၾကယ္ေၾကြတာျမင္လိုက္ရလို ့ကြ်န္မဆုေတာင္းျပည့္မယ္ဆို ကြ်န္မကလဲ ၾကယ္ေလးအတြက္ ျပန္ျပီးဆုေတာင္းေပးပါ့မယ္။

ကြ်န္မဆုေတာင္းျပည့္ဘို ့အတြက္ ၾကယ္ေလးေတြမေၾကြပါေစနဲ ့။ ဆုေတာင္းမျပည့္ရင္လဲေနပါေစ။ ၾကယ္ေလးေတြေကာင္းကင္ေပၚမွာ ထာ၀ရတည္တံ့ေနပါေစလို ့ၾကယ္ေလးေတြအတြက္ ကြ်န္မျပန္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္မယ္ေနာ္။