ကြ်န္မရဲ ့ ေန ့လည္စာ

16:25 Posted by ေက်ာပိုးအိတ္


ဒါက ေကြ ့တီယိုပါ။ အရည္နဲ ့။ ၀က္သား၊၀က္အူ၊၀က္အသည္း၊၀က္ေခါက္၊၀က္အသားလံုး။ အရမ္းစားေကာင္းတယ္။



ဒါကေကြ ့တီယိုသုတ္ပါ။ ဘာကြာလဲဆိုေတာ့ ဘာမွမကြာဘူး။ ေကြ ့တီယိုလို ဟင္းရည္မပါတာကလြဲလို ့ေပါ့။ က်န္တာ အကုန္တူတယ္။ သူကသၾကားပါတယ္။



ငရုတ္သီးၾကိဳက္ရင္ထည့္။ သၾကားၾကိဳက္ရင္ထည့္။ ေျမပဲဆန္ၾကိဳက္ရင္ထည့္။အခ်ဥ္ရ္ၾကိဳက္ရင္ထည့္။

း)



ကဲ အရြက္ေတြစံုတယ္ေနာ္။ ၾကိဳက္တာထည့္စားသြား။


တစ္ေန ့တစ္ေန ့ အလုပ္ေတြက ဘာေတြရႈပ္ေနမွန္းကို မသိဘူး။ နဂိုက အရပ္ပုပါတယ္ဆိုမွ အလုပ္က ပိေတာ့ ပိုပုသြားျပီ။ ျပီးေတာ့ ဘာမွလဲခ်က္မစားျဖစ္ဘူး။အဆင္ေျပသလို ေတြ ့ကရာအကုန္လိုက္စားေနရတယ္။ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျဖစ္ေနလို ့လားမသိဘူး။ ထမင္းမွ မစားရရင္ အာသာမေျပသလိုဘဲ။


ခုလဲဘဲ ဗိုက္ကဆာလာျပီ။ ဘာစားရမွန္းလဲ မသိေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေန ့တစ္ေန ့ စားရတာက ထပ္ေနျပီ။ အခ်ိန္ကလဲမရွိတာနဲ ့ ရံုးေဘးနားကဆိုင္မွာဘဲ ၀ယ္စားလိုက္တယ္။


ခုေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ၂ပြဲစားလိုက္တာ ဗိုက္ကိုတင္းေရာဘဲ။ ဒါေတာင္ ၀ိတ္ေလွ်ာ့ေနတာ။

;P





ငွက္ကေလးနဲ ့စကားေျပာျခင္း

06:38 Posted by ေက်ာပိုးအိတ္

တစ္ေန ့မွာေပါ့ ကြ်န္မ ပန္းျခံထဲမွာ ထိုင္ေနတုန္း ကြ်န္မနားကို ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္လာနားတယ္။ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနတဲ့ ငွက္ကေလးက ကြ်န္မကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ အစာစားလိုက္နဲ ့အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။ ကြ်န္မလဲ ဘာရယ္မဟုတ္ ငွက္ကေလးအစာစားတာ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ငွက္ကေလးက အစာ၀လို ့လားမသိဘူး။ ကြ်န္မကို စကားလာေျပာတယ္။

မိန္းကေလးငယ္ …… တို ့စကားေျပာလို ့ရမလားတဲ့။
ငွက္ကေလးက ဒီလိုကမ္းလွမ္းလာေတာ့

ကြ်န္မကလဲ ျပံဳးရႊင္စြာနဲ ့ရပါတယ္ ငွက္ကေလးရယ္……….. တို ့လဲပ်င္းေနတာနဲ ့။ ခုေတာ့ အေဖာ္ရျပီေပါ့လို ့ ကြ်န္မက ျပန္ေျပာခ်ိန္မွာ ငွက္ကေလးက ကြ်န္မရဲ ့ လက္ေပၚမွာ လာနားတယ္။

ငွက္ကေလးက ေမးခြန္း (၃)ခု ေမးခ်င္တယ္။ မင္းေျဖႏိုင္မလားတဲ့။ ကြ်န္မကလဲ ေျဖႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းသာဆို ၾကိဳးစားေျဖပါ့မယ္လို ့ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။

ပထမဆံုးေမးခြန္းကို ငွက္ကေလးက ေမးတယ္။
မိန္းကေလးငယ္ မင္းမွာ ခ်စ္သူေတြအမ်ားၾကီးရွိလားတဲ့။

ကြ်န္မကေသခ်ာျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ကြ်န္မမွာ ခ်စ္သူအမ်ားၾကီးမရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ရွိတဲ့တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အမ်ားၾကီးခ်စ္တယ္လို ့။

ဒုတိယေမးခြန္းအေနနဲ ့ ငွက္ကေလးက
တကယ္လို ့မင္းခ်စ္သူ မင္းကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆို ဘာလုပ္မလဲတဲ့။

ကြ်န္မကျပံဳးျပီးျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
သူ မခ်စ္ေတာ့ေပမယ့္ ကြ်န္မသူ ့ကိုခ်စ္တာ သူသိသြားရင္ေက်နပ္ပါတယ္လို ့။

ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းအေနနဲ ့ ငွက္ကေလးက
တကယ္လို ့မင္းခ်စ္သူက မင္းကို လက္ထပ္ပါရေစလို ့ေျပာလာရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲတဲ့။

ကြ်န္မကလဲ ျပံဳးျပီးျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
သူ ့ကိုစခ်စ္ကတည္းက လက္ထပ္ဘို ့အထိရည္ရြယ္ျပီးခ်စ္လာခဲ့ေတာ့ သူသာအဲဒိလို ကမ္းလွမ္းခဲ့မယ္ဆို အရမ္းကို ေပ်ာ္မိမွာပါ။ သူ ကြ်န္မနဲ ့အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရလို ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရေအာင္ တစ္ဘ၀လံုး ေပးဆပ္ျပီးခ်စ္သြားမွာ။ သူ မက်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ၊ သူက်န္းမာသည္ျဖစ္ေစ တစ္သက္လံုးေအးတူပူအမွ် ေနသြားေပါ့လို ့ ရိုးသားစြာနဲ ့ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။

;P

အိမ္ကိုလြမ္းေနသူ

17:16 Posted by ေက်ာပိုးအိတ္

ညက တိတ္ဆိတ္လြန္းလွတယ္။ ေကာင္းကင္မွာလဲ ၾကယ္ေတြက ညီလာခံသဘင္ က်င္းပေနသလို စံုညီ စြာနဲ ့ လမင္းၾကီးကို ဦးခိုက္ေနၾကတယ္။ ဟိုးအေ၀းက အိမ္စုေလးမွာလဲ မိသားစုေတြစံုစံုညီညီနဲ ့ ညစာထမင္းလက္စံု စားေနၾကတယ္။ ေဘးအိမ္ ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ ့ တီဗီြၾကည့္ေနၾကတယ္။

ခပ္လွမ္းလွမ္းက အုတ္ခံုေလးေပၚမွာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ က သူ ့ခ်စ္သူ လို ့ထင္ရတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ ဖုန္းေျပာေနတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ပန္းျခံထဲ က ပန္းရနံ ့ေတြက ေလနဲ ့အတူ ေဆာ့ကစားျပီး ကလူ၏သို ့ျမဴ၏သို ့လုပ္ေန ၾကတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ဘယ္ကေန တီးေနမွန္းမသိတဲ့ ဂစ္တာသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကလဲ ေလနဲ ့အတူပါပါလာတယ္။ ျမိဳ ့ေလးကို ပတ္လည္၀န္းရံ ေနတဲ့ ေတာင္တန္းၾကီးေတြကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနေလာက္ျပီ။

တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ ညက ေအးစက္လာတယ္။ ထိုင္ေနရာကေန ျဖည္းညွင္းစြာ ကြ်န္မထလိုက္တယ္။ အိမ္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ညအတြက္ေပးထားတဲ့ေဆးကို မေသာက္ခ်င္ေသာက္ခ်င္နဲ ့ ယူေသာက္လိုက္မိတယ္။ ေဆးက ရုတ္တရက္မ်ိဳမရဘူး။ ပါးစပ္ထဲ မွာဘဲ ေရေတြနဲ ့လံုးေထြးေနတယ္။ ခါးသက္သက္အရသာက ပါးစပ္တစ္ခုလံုး ျပည့္လာတယ္။ ဘယ္လိုမွထိန္းမရတာနဲ ့ေ၀ါက နည္း အန္မိတယ္။ အိပ္ခန္းထဲက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေရေတြက ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္စက္နဲ ့။

ဒီလိုေနထိုင္မေကာင္းရင္ အိမ္ကို သိပ္သတိရတာဘဲ။ ေမေမသာအနားရွိရင္ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲ။ ကြ်န္မေနထိုင္ မေကာင္းရင္ ေမေမတစ္ေယာက္အရမ္းပင္ပန္းတယ္။ ကြ်န္မက အဖ်ားၾကီးျပီး ခဏခဏ ဂေယာင္ကတမ္းေတြ
ေျပာတတ္လို ့ေမေမကဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မခ်ဘူး။

ငယ္ငယ္တုန္းက တစ္ခါ အၾကီးအက်ယ္ဖ်ားဘူးတယ္။ အဖ်ားက ေတာ္ေတာ္နဲ ့မက်ဘူး။ အျမဲလိုလို ၁၀၃ ကေန မက်ခ်င္ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကြ်န္မတို ့ကလဲ နယ္ျမိဳ ့ေလးမွာ ေရာက္ေနေတာ့ ပိုဆိုးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖက ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ေတာ့ ဘူးဆိုျပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္အျမန္စီစဥ္ေပးျပီး ေမေမနဲ ့ကြ်န္မကို ရန္ကုန္ အတင္းျပန္ လႊတ္ခဲ့တယ္။ ေလယာဥ္က မနက္ ၁၀နာရီ ကြင္းခ်ိန္းဆိုေတာ့ မနက္စာကို ၉နာရီေလာက္မွာ စားၾကတယ္။ စားၾကတယ္ဆိုတာကလဲ ေဖေဖရယ္ ေမေမရယ္ ၂ေယာက္ထဲပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ အေႏြးထည္ေလး၀တ္ျပီး ထမင္း၀ိုင္းနားမွာ မေယာင္မလည္နဲ ့ေပါ့။

ကြ်န္မကို ေမေမက ထမင္းစားေနရာကေန ေမာ့ၾကည့္ျပီး သမီးေလးအတြက္ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ထားတယ္။ ေသာက္လိုက္ေနာ္တဲ့။ ကြ်န္မကလဲ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ျငီးေငြ ့ေနျပီ။ သမီးကိုေလ ေမေမ့ ပန္းကန္ထဲက ထမင္းေလးနည္းနည္း ေကြ်းပါလားဆိုေတာ့ ေမေမကမ်က္ရည္ေတြ၀ဲျပီးသမီးရယ္ မေကြ်းခ်င္လို ့မွ မဟုတ္တာ။ ဆရာ၀န္က အဖတ္မစားရေသးဘူးဆိုလို ့မေကြ်းေသးတာတဲ့။ ကြ်န္မလဲ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ထမင္း၀ိုင္းေလးနားကေန ထလာခဲ့မိတယ္။

ကြ်န္မဖ်ားျပီဆို ထံုးစံအတိုင္း ေမေမကေဆးခြက္ေလးကိုင္ျပီး ေဆးေသာက္ဘို ့လာႏႈိးတယ္။ ေဆးေတြက ဘယ္ ေလာက္ခါးခါး ေမေမတိုက္ရင္ အကုန္ေသာက္တယ္။ ျပီးေတာ့ေဆးေသာက္ခါနီး ေမေမက အျမဲ ေဆးေတြကို နာဖူးေပၚတင္ျပီး ဘုရားေဆး၊ တရားေဆး၊သံဃံာေဆး ေမ့သမီးေလးေနေကာင္းလာမယ့္ေဆး ဆိုျပီး အဲလိုေျပာ ျပီးမွ တိုက္တာ။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မနာဖူးေလး ေတြစမ္းျပီး ေႏြးေႏြးေလး နမ္းမယ္။ ျပီးရင္ ကြ်န္မေဘးမွာ လာလွဲျပီး ကြ်န္မနဲ ့ ေရာက္တတ္ရာရာေတြေျပာမယ္။ ကြ်န္မကို ပံုျပင္ဆန္တာေတြ ေျပာျပမယ္။ ကြ်န္မျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီ ဆိုမွ က်န္တဲ့အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္တယ္။ အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ေနရင္းနဲ ့ မၾကာခဏ ကိုယ္ပူလာစမ္းမယ္။ ေခြ်းေတြထြက္ေနရင္ အကၤ ီ်လာလဲေပးမယ္။

ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ ျပန္စဥ္းစားတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ မၾကာမၾကာဖ်ားတယ္။ အသက္ၾကီးလာေတာ့ ခဏခဏဖ်ားလာတယ္။ အသက္လမ္းေၾကာင္းကလဲတိုတိုေလး။ ေဆးေတြကိုလဲ အရမ္းမုန္းပါတယ္။ ခုဖ်ားေနတာလဲ အိမ္ကိုမေျပာရဲဘူး။ ေမေမက အရမ္းစိတ္ပူတတ္တာ။ ဖုန္းဆက္တိုင္းေမးတာက ေမ့သမီးေလး ေနေကာင္းလားတဲ့။ ဒါဘဲေမးတတ္တယ္။

ခုေတာ့ အိမ္ကိုလြမ္းရင္း ေဆးခါးခါးေတြ ေသာက္ျပီး ျပန္အိပ္လိုက္ဦးမယ္။

;(

က်ီးမႏိုးပြဲ

21:48 Posted by ေက်ာပိုးအိတ္

မေန ့က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ေဆးေပါင္းခတဲ့ညေပါ့။ ျပီးေတာ့ က်ီးမႏိုးပြဲ (သူခိုးၾကီးပြဲ)ကို ႏွစ္စဥ္ ရိုးရာမပ်က္ ဆင္ႏြဲဲၾကမွာပါ။

ဒီကိုေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ က်ီးမႏိုးပြဲမလုပ္ၾကပါဘူး။ မယ္ဇလီဖူးသုတ္ ေတာ့ သုတ္စားၾကတယ္။

ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက ကြ်န္မတို ့က်ီးမႏိုးပြဲလုပ္တာေလးကို ျပန္သတိ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ကြ်န္မတို ့လမ္းထိပ္ မွာ အရမ္းၾကီးတဲ့ ခေရပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္။ အဲဒိခေရပင္ၾကီးက ၁၂ရာသီလံုးနီးပါး အျမဲခေရပန္းေတြ ပြင့္ တတ္ တယ္။ အပင္ေအာက္ကို ျဖတ္တိုင္း ခေရပန္းရဲ ့ေမႊးရနံ ့နဲ ့အတူ ရင္ထဲမွာလဲ အျမဲေအးျမခဲ့တယ္။ ေလအေ၀ွ ့မွာ ေၾကြၾကလာတဲ့ ခေရပန္းပြင့္ေလးေတြကို ေျပးေျပးေကာက္ျပီး လက္ကိုင္ပု၀ါထဲထည့္ျပီးေမႊးရတာ အရမ္းၾကည္ႏူးဖို ့ေကာင္းတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ခေရပန္းသြားေကာက္တယ္။ ကြ်န္မလိုအရြယ္ေလးေတြ လာေကာက္ၾကတာ အမ်ားၾကီးဘဲ။ ခေရပန္းေကာက္ျပီးျပန္လာတိုင္းလဲ အျမဲအရိုက္ခံရတယ္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ အဲဒိခေရပင္ၾကီးက ကားလမ္း ေဘးမွာဆိုေတာ့ ကားေတြဘာေတြတိုက္မွာ အိမ္ကစိုးရိမ္ျပီး ေနာက္မေကာက္ဘို ့ဆူတယ္။ မရေတာ့ အရိုက္ခံ ရတာေပါ့။

ခေရပင္ၾကီးက ေန ့ဆို အရိပ္ေပးတယ္။ ညဆို လူစည္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ အဲဒိခေရပင္ၾကီး ေအာက္မွာ ေႏြရာသီညဆိုလူအရမ္းစည္ပါတယ္။ ေအးေအးလူလူ ေလညွင္းခံထြက္ျပီးစကားေျပာတဲ့သူေတြလဲ အမ်ားၾကီးဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးအေနနဲ ့ ၀က္သားဒုတ္ထိုးဆိုင္၊ အေၾကာ္ဆိုင္၊လက္ဘက္သုတ္ဆိုင္၊ ၾကံရည္ဆိုင္ ေလးေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ တိုးလာတယ္။

ေနာက္သိပ္မၾကာဘူး အပင္ေအာက္တည့္တည့္မွာ တဲေသးေသးေလးနဲ ့ကြမ္းယာဆိုင္ ေပၚလာတယ္။ ကြမ္းယာ ဆိုင္က ေရာင္းတာ ကုလား။ အသားကလဲ မဲလိုက္တာ ေမွာင္ေနတာဘဲ။အင္းေပါ့ေလ ဘယ္ကုလားကေရာျဖဴလို ့ လဲ။ အဲတဲေသးေသးေလး(တဲဆိုေပမယ့္ ကြမ္းယာပစၥည္းေတြနဲ ့တင္ျပည့္ေနတာ) ေရာက္လာမွဘဲ ကြ်န္မတို ့ရဲ ့ ခေရပင္ၾကီးေအာက္က မလွေတာ့ဘူး။ ကြမ္းတံေထြးေတြနဲ ့ညစ္ပတ္လာတယ္။ ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ကုလားက ညဆို အဲဒိ ေသးေသးေကြးေကြးကြမ္းယာတဲေလးထဲမွာ အိပ္တတ္တယ္။

ခေရပန္းျဖဴျဖဴေလးေတြက ကြမ္းတံေတြးေတြနဲ ့ေရာလို ့။ ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မေတာ္ေတာ္ၾကည့္မရျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္လိုပထုတ္ရမလဲ အျမဲစဥ္စားတယ္။ အဲလိုညစ္က်ယ္က်ယ္ညဏ္ဆို ကြ်န္မက သိပ္ထြက္တာ။

ဒီလိုနဲ ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့ကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန ့ဆို ကြ်န္မတို ့ ရပ္ကြက္ မွာ ဆြမ္းၾကီးေလာင္းပြဲ အျမဲလုပ္တယ္။ ညဘက္ဆို အရမ္းစည္တာဘဲ။ စည္ေတာ္အကေတြ၊ အေျခာက္ ေတြ (မိုးၾကိဳးငွက္ငယ္ေလးမ်ားအဖြဲ ့)၊အလွျပကားေတြ၊နာမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ေတြပါတဲ့ စတိတ္ရိႈးေတြနဲ ့အျမဲလိုစည္ ကားတယ္။

ကြ်န္မတို ့ရဲ ့ခေရပင္ေအာက္ကို ညစ္ပတ္ေအာင္လုပ္တဲ့ကုလားကိုလဲ ပညာေပးခ်င္ေနတယ္။ ၾကိဳတင္ၾကံစည္ရတာကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ ကိုယ့္အၾကံအစည္နဲ ့ကိုယ္မို ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ရင္ကခုန္တုန္တုန္၊ ေျမာက္ၾကြၾကြ။ဒီလိုျဖစ္ဘို ့ ကြ်န္မတို ့မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စည္းရံုးဆင္းရတယ္။

ကြ်န္မတို ့အေကာင္ထည္ေဖာ္မယ့္ က်ီးမႏိုးပြဲေလးလုပ္ဘို ့အခ်ိန္တန္လာပါျပီ။ ကုလားကလဲ တစ္ေနကုန္ ကြမ္းယာေရာင္း ထားရေတာ့ ညေစာေစာအိပ္မယ္ဆိုျပီး ဆိုင္ေစာေစာသိမ္းပါတယ္။ အရမ္းကံေကာင္းပါတယ္။ အစစ အစဥ္ေျပေနတယ္ေလ။

ညသန္းေခါင္ၾကေတာ့ ကုလားရဲ ့ေဟာက္သံက ကြမ္းယာတဲေလးအျပင္ေတာင္ ေဖာက္ထြက္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ကြ်န္မတို ့လဲ စတင္အေကာင္ထည္ေဖာ္တာေပါ့။ ကြမ္းယာတဲေလးရဲ ့အမိုးေပၚမွာ တံခါးခ်ိတ္တဲ့ သံကြင္းၾကီးပါ တယ္။ အဲဒိသံကြင္းထဲကို ႏိုင္လြန္ၾကိဳးထည့္ျပီး အားေကာင္းတဲ့ ေယာက္က်ာၤးေတြက ၾကိဳးနဲ ့ခေရပင္ေပၚရေအာင္ တင္တယ္။ ကုလားကလဲ သူ ့ကို လႈပ္သိပ္ေနတယ္ထင္ေနလားမသိဘူး။ ေဟာက္သံက စည္းခ်က္ညီညီထြက္လို ့။ ၁နာရီနီးပါး ကြမ္းယာတဲေလးကို ခေရပင္ေပၚတင္ရတယ္။ ေနာက္ၾကိဳးေျပမွာဆိုးတာေၾကာင့္ ေျမၾကီးမွာလဲေသခ်ာ ပနတ္ရိုက္ထားရေသးတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အားလံုးကိစၥျပီးတာနဲ ့ ဟန္မပ်က္အိမ္ျပန္လာျပီး အိပ္လိုက္တယ္။ ကြ်န္မျပန္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုး အိပ္ေမာၾကေနၾကတယ္။ ကြ်န္မေျခလက္ေဆး၊ သြားတိုက္၊မ်က္ႏွာသစ္ျပီး အိပ္လိုက္တယ္။ အိပ္တယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ မနက္မိုးျမန္ျမန္လင္းခ်င္ျပီ။မနက္က်ရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ အရမ္းသိခ်င္ေနျပီ။ ေနာက္ေတာ့လဲ ကြ်န္မအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။

ဘယ္ေလာက္ထိအိပ္ေပ်ာ္သြားလဲမသိဘူး။ ဆူညံဆူညံအသံၾကားေတာ့ ကြ်န္မႏိုးလာတယ္။ အေျခေနသိရေအာင္ အိမ္ျပင္ ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ကြမ္းယာကုလားေလ ငိုေနတယ္ေတာ့။ သူ ့ မွာ ေအာက္ဆင္းမရ အေပၚတတ္မရနဲ ့။ သူ ့ကြမ္းယာတဲေလးကလဲ ေလထဲမွာလႊင့္လို ့။ လူေတြကလဲ ထူးထူး ဆန္းဆန္းၾကည့္ေနၾက တယ္။တီးတိုးတီးတိုး သဖန္းပိုးလုပ္ေနတယ္။ ဘယ္သူ ့လက္ခ်က္လဲဘာညာေပါ့။ အဲဒိအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မက မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ မဟုတ္ရင္ အရိုက္ခံရမွာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့မွ ရပ္ကြက္ထဲက အကိုကာလသားမ်ားရဲ ့အကူညီနဲ ့ ကြမ္းယာတဲေလးေျမေပၚျပန္ခလာရတယ္။ အဲဒိေနာက္ပိုင္း ကုလားလဲ ေျပာင္းေျပးပါေလေရာ။

ဒါကေလ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုးခဲ့တဲ့ ကြ်န္မတို ့ရဲ ့က်ီးမႏိုးပြဲေပါ့။ ဒီလိုအခ်ိန္ေလးေတြ ျပန္လိုခ်င္ေသးသားေနာ္။