ေက်ာပိုးအိတ္

ဒီေန ့မနက္ေစာေစာ အိပ္ယာထဲကေန ကေလးေတြရဲ ့အသံစာစာေလးေတြ အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ကြ်န္မက အိပ္ခ်င္ မူးတူးနဲ ့ နားစြင့္ေနလိုက္တယ္။ ခါတိုင္းဆို ကြ်န္မကဘဲ ဒီကေလးေတြေအာ္သံမၾကားတာလား။ ဒီေန ့မွထူးထူးျခားျခား ၾကားေန ရတာလား။ အိပ္ယာထဲမွာ မ်က္စိမဖြင့္ဘဲ အေတြးပြားေနမိတယ္။

မၾကာပါဘူး။ ကြ်န္မရဲ ့အိမ္တံခါးကို လာထုသံ ၾကားရေတာ့တာဘဲ။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၇း၀၀နာရီ ပတ္၀န္းက်င္ဘဲရွိ ေနေသးတယ္။

ကြ်န္မလဲ အိပ္ခ်င္မူးတူးစိတ္နဲ ့ ဘယ္သူလဲ ဘာညာဆိုျပီး အိမ္တံခါးလဲဖြင့္လိုက္ေရာ……………

မ်က္ႏွာဖံုးတတ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အိမ္ေရွ ့တံခါးေပါက္မွာ ေနရာယူေနတယ္။ သူတတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးက ေၾကာက္စရာၾကီး။ ဘယ္လိုပံုနဲ ့ ေျပာရမလဲ။ ၾကက္ငွက္တုတ္ေကြးျဖစ္လို ့ တစ္ကိုယ္လံုးစြပ္ထားတဲ့ ၀တ္ရံုၾကီး။ ျပီးေတာ့ ပိုျပီးဆိုးတာက လက္ထဲမွာ ဘာစက္ၾကီးကိုင္ထားလဲမသိဘူး။

ဒီေတာ့ ကြ်န္မလဲ လန္ ့ဖ်န္ ့ျပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။ အိပ္ခ်င္ေနတဲ့ မ်က္စိလဲ က်ယ္သြားတယ္။ ျပီးမွ ျခင္ေဆးလာ ျဖန္းတာတဲ့။ အင္းျဖစ္ရမယ္။ ေၾသာ္ သူ ့လက္မွာကိုင္ထားတာ ျခင္ေဆးဖ်န္းတဲ့ စက္ၾကီးေပ့ါ။ သိပါဘူးေအ ။ လူျဖင့္လန္ ့သြား တာဘဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြဆူညံေနတာကိုး။

အဲဒိလူက အျပင္ထြက္ေပးပါဆိုလို ့ဘုမသိ ဘမသိ အျပင္ထြက္ေပးရေသးတယ္။ အဲဒိလူက စက္ၾကီးနဲ ့ မႈတ္လိုက္တာ တစ္အိမ္လံုးကို မီးခိုးဖံုးသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒိမီးခိုးေတြ ထြက္မွာ စိုးလို ့တံခါးပိတ္ထားပါတဲ့။

ဒီအထိအဆင္ေျပေနေသးတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး။ သတိရျပီး နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရံုးခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ မယ္။ ေရလဲမခ်ိဳးရေသးဘူး။ အိမ္ထဲမွာလဲ မီးခိုးနံ ့ေတြကို မႊန္ေနတာဘဲ။ ျခင္မေျပာနဲ ့လူေတာင္ ေျပးခ်င္ တယ္။

ကြ်န္မက ရံုးေနာက္က်မွာစိုးလို ့ အေျပးတစ္ပိုင္းနဲ ့အိမ္ထဲကို လွမ္း၀င္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္အရွိန္ကိုယ္ မထိန္းႏိုင္ တာရယ္၊ ၾကမ္းျပင္က မေန ့ ကမွ တိုက္ထားျပီ ခုေတာ့ ဆီေတြနဲ ့ရႊဲေနတာေၾကာင့္ ကြ်န္မေခ်ာ္လဲခဲ့တယ္။

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေခါင္းက တံခါးနဲ ့ျပန္မရိုက္ျခင္းပါ။ မဟုတ္လို ့ကေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ ေသျပီေပါ့။
း(

ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ ခုနက ျခင္ေဆးမႈတ္တဲ့ စက္ၾကီးထဲကေန ဆီေတြထြက္က်တာေနမွာ။ ျပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္က ေၾကြျပား ဆိုေတာ့ အတိုင္းမသိေပါ့။

အဲဒိလိုပ်ာတာ။

ခုေတာ့ ခုေတာ့ ခါးနာေနတယ္။ ေခ်ာ္လဲတဲ့အရွိန္ကို လက္က ေထာက္လိုက္ေတာ့ လက္လဲနာေနတယ္။ ခုေတာင္လက္နာ ေနတာ။ က်ိဳးျပီနဲ ့တူတယ္ေနာ္။ ဒီလိုဘဲေနရင္ လက္က ပိုနာမွာစိုးလို ့ လႈပ္ရွားေနတာ။

စာရိုက္တာေတာင္မွ လက္တစ္ဘက္တည္းနဲ ့ရိုက္ေနရတယ္။
း(