ေက်ာပိုးအိတ္

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒိေန ့က သၾကၤန္အတတ္ေန ့။ ကြ်န္မေဖေဖ တာ၀န္က်ေနတဲ့ နယ္ျမိဳ ့ေလးမွာေတာ့ သၾကၤန္ကို အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ က်င္းပတယ္။ ဥပမာ သၾကၤန္မက်ခင္မွာ ကေလးသၾကၤန္ဆိုျပီး ( ကေလးနည္းနည္း လူၾကီးမ်ားမ်ား) ၃ရက္ၾကိဳပါတယ္။ သၾကၤန္ျပီးေတာ့လဲ ေတာသၾကၤန္ဆိုျပီး ေနာက္ထပ္ ၃ရက္ဆက္ပါတယ္။
ဒါေတာင္ေရတြင္းထဲကေရကိုခပ္ျပီးပက္ရလို ့။ မဟုတ္ရင္ေတာ့
;(

ေဖနဲ ့ေမကေတာ့ တာ၀န္အရ မ႑ပ္ကို ေန ့တုိင္းသြားရတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ အိမ္မွာႏွပ္ရင္းအိမ္ေစာင့္ ေနခဲ့တယ္။

အတတ္ေန ့ေရာက္ေတာ့ တိုင္းမင္းၾကီးကေျပာတယ္။ ဘယ္လိုလဲ ရဲမႈး သမီးအငယ္ဆံုးေလးကို အိမ္ထဲမွာဘဲ ဖြက္ထားရလား။ ေခၚထုတ္ေလတဲ့ ။ ေနာက္ေတာ့ ေဖက ကြ်န္မဆီ ဖုန္းေခၚျပီး မီးေလးေရ တိုင္းမင္းၾကီးက လာရမယ္ေျပာတယ္။ ခု အိမ္ကို ကားျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ မီးေလး မ႑ပ္လိုက္ခဲ့ရမယ္လို ့ေျပာလာပါတယ္။

ေၾသာ္ ကြ်န္မအိမ္မွာ ေအးေဆးေနတာ မၾကည့္ရက္ဘူးထင္ပါ့။ ေနာက္ေတာ့ လာၾကိဳတဲ့ ကားနဲ ့ကြ်န္မလဲ ကိုးလို ့
ကန္ ့လန္ နဲ ့ပါလာတယ္။ အတတ္ေန ့့ ဆုိေတာ့ မ႑ပ္ပိတ္ပြဲလဲရွိေနေသး ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွျပီးမွာ။

တစ္မနက္လံုးေရစိုေနတာေၾကာင့္ ညေနေအးမွာ ကြ်န္မက အရမ္းခ်မ္းေနျပီ။ ေမ ့ကို တိုးတိုးေလး အနားကပ္ျပီး ေမျပန္လို ့ မရဘူးလား။ အရမ္းခ်မ္းေနျပီဆိုေတာ့ ေမကျပန္ေလ အိမ္ေရာက္ရင္ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနဆိုျပီးေတာ့ ကြ်န္မကို အိမ္ျပန္ခိုင္းပါတယ္။

ကြ်န္မလဲအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေဆာင္ဘက္၀င္ျပီး မီးေသြးယူ ေရေႏြးတည္မယ္ေပါ့။ မီးေသြးအိတ္ ေပၚကို လက္တင္လိုက္ေတာ့ ေအးစက္စက္ၾကီး။ ဘာၾကီးလဲမသိဘူးဆိုျပီး စဥ္းစားလိုက္ရတာ။ ေၾကာင္ေခ်းလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာၾကီးလဲမသိဘူးဆိုျပီး အဲဒိ ေအးစက္စက္ၾကီးကို ညွစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အား………………… ေျမြ ေျမြ။ ကြ်န္မကိုေခါင္းေထာင္ၾကည့္ေနတယ္။ ဘာရမလဲ သိတယ္ဟုတ္ ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ဘဲ ေျပးလိုက္တာ တန္းေနေရာ။

ကြ်န္မတို ့ေနတဲ့ အိမ္နဲ ့ လူပ်ိဳဘားတိုက္က နည္းနည္းေလးေ၀းတယ္။ လူပ်ိဳဘားတိုက္ကိုသြားျပီး ဘယ္သူရွိလဲ ဘယ္သူရွိလဲ အိမ္ထဲမွာ ေျမြေျမြဆိုေတာ့ ကိုလူပ်ိဳတစ္သိုက္ တုတ္ဆြဲ ဓါးဆြဲနဲ ့ေျပးလာၾကပါေရာ။ ေနာက္ သူတို ့ သတ္လိုက္ၾကတယ္။

ညေရာက္ေတာ့ ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ ့ ညေနက သတ္လိုက္တဲ့ ေျမြကိုျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ ေျမြက ငါ့ကို ေက်နပ္ပါ့ မလား။ ငါ့ေၾကာင့္ သူေသတာဆိုျပီး သရဲလာ ေျခာက္ရင္ေသျပီ လို ့ေတြးမိျပီး ေဖနဲ ့ေမၾကားထဲမွာ အဲဒိညက ၀င္အိပ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဂေလာက္သတၱိရွိတာ။

၂လေလာက္ၾကာေတာ့ ကြ်န္မ ေရခ်ိဳးမယ္ဆိုျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ သီခ်င္းေလး တေအးေအး
နဲ ့ အိမ္ေနာက္ေဖး ျခံထဲမွာ သီးေနတဲ့ ငွက္ေပ်ာခိုင္ကိုေငးျပီး တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဘုတ္တဲ ့။ ပုခံုးေပၚ ဘာလဲမသိဘူး ျပဳတ္က်လာတယ္။

ကြ်န္မက ဘာျပဳတ္က်တာလဲမသိဘူးဆိုျပီး ငံု ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျမြျဖစ္ေနေရာ။ ဆိုေနတဲ့ သီခ်င္းေတာင္ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး။ အာေခါင္ျခစ္ျပီး ေအာ္လိုက္တယ္။ ေမကေျပးလာျပီး မေၾကာက္နဲ ့မေၾကာက္နဲ ့ ဆိုျပီး ေမတၱာပို ့တယ္။

ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ထဲက ခႏၶာသုတ္ရြတ္ေတာ့ အေမာင္ေျမြက ေလွ်ာကနဲ ထြက္သြားတယ္။ ဒီေတာ့မွ ကြ်န္မလဲ စိတ္ေအးရေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ခါက ကြ်န္မအိပ္ခါနီးပါ။ အိပ္ကာနီး စာဖတ္တတ္တဲ့အက်င့္က ရွိေနေတာ့ စာဖတ္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ညဥ့္နက္သြားတယ္။ ေမကေစာေစာအိပ္ေနာ္လို ့လာလာေျပာတာ ၁၀ၾကိမ္ထက္မနည္းေတာ့ဘူး။ မ်က္လံုးေညာင္းလာျပီး နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၂း၀၀ ေတာင္ ထိုးေတာ့မယ္။ တစ္အိမ္လံုးအိပ္ကုန္ျပီ။ ကြ်န္မလဲ ျခင္ေထာင္ကို ထျပီးခ်ရမွာ ပ်င္းေလေတာ့ အိပ္ရင္းနဲ ့ဘဲ မိန္းကေလးပီသစြာ ေအာက္ကေန ျခင္ေထာင္အမိုးကို ကန္ခ်လိုက္တယ္ း)။

ၾကားလိုက္ရတာက ဘုတ္တဲ့။ လာျပန္ျပီ ဒီဘုတ္ဆိုတဲ့အသံ။ ေသခ်ာတယ္ ဒါေျမြျပဳတ္က်တဲ့ အသံဘဲ။ ေမတို ့ ကိုလဲ မႏိႈးေတာ့ဘဲ မ်က္စိကိုစံုမွိတ္ျပီး ေမရြတ္သလို ေမတၱာပို ့ လိုက္တယ္။ ရြတ္ေနတုန္း ကုတင္ေအာက္ ခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာင္မာ ေျမြကလဲကြ်န္မကို ၾကည့္ေနတယ္။ ဘုရားဘုရား ငါေမတၱာ ပို ့ တာမစြမ္းလို ့လား။ ခုထိမသြားေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုးေမတၱာပို ့တာကို ေျမြကဘဲ နားမလည္တာလား ။ ဘာလားေတာ့ မသိေတာ့ဘူး။ မသြားဘူးရွင္။ ေပေတျပီးကြ်န္မ ကုတင္ေအာက္မွာ ေခြေနတယ္။

အင္း …… ငါေကာင္းေကာင္းေျပာေနတယ္ေနာ္ ။ ေခါင္းမာေနတယ္ဟုတ္လား ။ ဒီေတာ့လဲ ရတယ္ ရတယ္ နင္ကငါေမတၱာပို ့တာ မရဘူးဟုတ္လား။ ေအးေတြ ့မယ္။ နင့္ကိုငါခ်က္စားမယ္။ ပါးပါးလွီးမယ္။ တုတ္ထိုးလို အခ်ဥ္ေရ စပ္စပ္နဲ ့စားျပစ္မယ္။ ဘာမွတ္လဲ။ ဘာညာဆိုျပီး ရြတ္လိုက္တယ္။

အဟား………………. ကြ်န္မရြတ္လိုက္တာကို ေျမြကနားလည္သြားလားမသိဘူး။ ေလွ်ာကနဲ ့ျပန္ထြက္သြားတယ္။
ကြ်န္မလဲ ဒီေတာ့မွ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ရေတာ့တာ မနက္ ၉း၀၀ နာရီထိုး ေမလာႏိႈးမွ ႏိုးေတာ့တယ္…….